پیش از این در مقاله ثبت برند به طور کامل به موضوع ثبت برند یا علامت تجاری در ایران و اهمیت آن پرداختیم. حال می خواهیم ببینیم که صاحبان کسب و کار برای بهره برداری

همانگونه که در مقاله ثبت شرکت ذکر شد، مطابق قانون تجارت شرکت‌های تجاری به ۷ دسته تقسیم می‌شوند. این هفت دسته عبارتند از: شرکت‌های سهامی، مسئولیت محدود، تضامنی، مختلط سهامی، مختلط غیر سهامی نسبی و

در شرکتهای مسئولیت محدود ممکن است شرکاء شرکت تصمیم بگیرند تا تعداد اعضای هیات مدیره را کم یا زیاد کنند. در این خصوص دو نکته قابل دکر است: اول -  در شرکتهای مسدولیت محدود تشکیل

شرکتها در هنگام تاسیس نشانی ای را به عنوان دفتر مرکزی خود معرفی و اعلام می کنند. پس از ثبت شرکت، ممکن است شرکاء شرکت تصمیم بگیرند علاوه بر دفتر مرکزی، در محل دیگری هم

در شرکتهای با مسئولیت محدود، مدت زمان هیات مدیره نامحدود است. اما موسسان در هنگام تاسیس شرکت یا مجمع عمومی فوق العاده پس از تاسیس، میتوانند مدیریت مدیران را محدود به زمان مشخصی کنند. همچنین

هر شرکت در هنگام تاسیس موضوعاتی را به عنوان محور فعالیت های خود به اداره ثبت شرکتها اعلام می دارد. این موضوعات در اساسنامه شرکت ثبت میگردد. شرکت در هر زمان میتواند نسبت به تغییر

مطابق قانون و اساسنامه شرکتها، شرکای شرکت با مسوولیت محدود میتوانند در هر زمان، سهم الشرکه خود را به اشخاص ثالث (از جمله شریک شرکت) جزئاً یا کلاً منتقل نمایند. چنانچه شریک تمام سهم الشرکه

صورتجلسه کاهش سرمایه در شرکتها به دو صورت اتفاق می افتد. کاهش سرمایه اختیاری و کاهش سرمایه اجباری. کاهش سرمایه اجباری زمانی است که سرمایه حقیقی شرکت به دلیل زیان های وارده از سرمایه ثبتی

یکی از تغییراتی که ممکن است برای شرکتها رخ دهد افزایش سرمایه است. افزایش سرمایه به طُرُق و دلایل مختلف ممکن است رخ دهد. گاهی ممکن است شرکاء شرکت از شرکت مطالباتی داشته باشند که

موسسان شرکت در هنگام تاسیس شرکت یک نشانی را به عنوان آدرس دفتر مرکزی شرکت اعلام می کنند. این نشانی در اساسنامه و سایر مستندات شرکت درج میگردد. پس از ثبت شرکت در هر زمان